Inne powietrze

Jak to jest, kiedy autorytet upada? Chyba właśnie wtedy stajemy się naprawdę dorośli. Kiedy już nie odczuwamy bezpieczeństwa w pobliżu drugiej osoby. Kiedy ta osoba wydaje się mała i krucha, i nie potrafi już niczym tak naprawdę zaskoczyć. A może i potrafi, tylko po prostu ukrywa swoje małe historie; grzeszki i radości. Zachowuje je dla siebie, taki zagubiony list który ulegnie spaleniu.
Nie lubię czuć się odpowiedzialna. Martwić o coś i spodziewać pretensji, kiedy o tym zapomnę lub to odłożę. Jestem swoim życiem. Nie chcę być pociechą dla kogoś, kto nie potrafił mnie swego czasu szanować. Wybaczyć nie znaczy zapomnieć. Nie znaczy być kukiełką do potrzymania za rączkę na zawołanie, historią do sprzedania za paczkę ciastek, lub dorzuconą gratis do mentosa. Nie mam ochoty zawsze mówić, że wszystko jest w porządku, żeby zadowolić głuchego słuchacza.
Czasami chciałabym zamieść swoje dzieciństwo pod dywan, pozbyć się domniemanych autorytetów i mistrzów ceremonii. Przestać udawać, że dziadki obchodzili się ze mną lepiej niż matka tylko po to, żeby udać przed sobą że jednak ktoś(...)
Przez swoją pamięć, a jestem pamiętliwa, mam czasami ochotę zostawić w tyle nawet K. Wyrzucić starą cumę, szukać innych smaków, innego powietrza.