VBA

Lajk a bos, nominowałam siebie do taga (Versatile Blogger Award :D). Przez lata blogowania nigdy nie brałam udziału w tagu, do którego nie zostałam nominowana. Ale Norrie wzięła mnie na podświadomość i napisała: Mogłabym teraz napisać, że jeśli ktoś ma ochotę, to niech weźmie udział w tym prawdziwym tagu i napisze siedem faktów o sobie, ale z doświadczenia wiem, że takie rzeczy nie działają :P

I to chyba zadziałało. Albo może się usprawiedliwiam, bo lubię czasem pogadać o sobie. Także chwilkę pomyślałam, wczoraj wieczorem - bo dziś mam wolne! - zrobiłam template, który teraz poprawię i kliknę "opublikuj". Do roboty! 7 rzeczy o mnie. I też zapraszam do zabawy chętnych, a co!

Jestem obserwatorką. Łapię umykające pyłki kurzu, nerwowe drgania na twarzach przechodniów. Lubię widzieć to, czego nie zauważają inni i lubię o tym mówić. Lubię o tym pisać. 

Mam zadatki na książkoholika. Czytam wszystko, co mi wpadnie w łapy. Na moich półkach znajdziecie zarówno Dostojewskiego, Salingera i Munro, jak Zafona, Gaimana i Baccalario. W dodatku lubię książki posiadać - a żeby je kupić, robię długi research w polskich i angielskich księgarniach i podliczam ceny. Dlaczego tak się z tym bawię? Bo zwyczajnie sprawia mi to przyjemność (może moja miłość do researchu ma związek z tym, że jako dziecko chciałam być... sekretarką?!) Obawiam się tylko tego, żeby ilość "w planie do przeczytania" nie przegoniła książek przeczytanych.

Jestem zakupoholiczką. Podoba mi się wizja odsunięcia od siebie pragnień materialnych, jak głosił Gautama. Pozbywając się pragnień, wiemy że mamy nad sobą kontrolę. To prowadzi do pierwotnego poczucia wolności, czyli - wg mnie - jednego z odzwierciedleń szczęścia. Niestety. Odkąd pracuję, regularnie uzupełniam regał i szafę. Póki mogę, bo niedługo zamierzam opłacać rachunki w pełni, dla siebie.

Wciąż czekam na cud. Tak, mała L. nadal we mnie jest. I nie zamierzam jej wyganiać. Bez tej infantylnej iskierki nie potrafiłabym z taką empatią czytać, ani pisać. Uwielbiam urban fantasy i ogólnie książki, w których życie codzienne nagle zmienia się pod wpływem magii. Jak u Gaimana (Kiedy Richard poznaje Drzwi, kiedy Koralina przechodzi przez drzwi i jak wszyscy tańczą Danse Macabre w Księdze Cmentarnej...). Czasami przypomina mi się, jak modliłam się do gwiazd żeby obudziły moje pluszaki, żebym mogła z nimi pogadać. OMG, Kamińska, get back to reality!

Słucham rapu. Wiem jak na ogół ludziom kojarzy się ta muzyka. Ostatnio (po pijaku, więc musiało wyjść interesująco) tłumaczyłam koleżance (z drugiej strony jak tak wielu ludzi może mieć tak ograniczone podejście do rapu? To się zapewne wiąże ze skojarzeniami), że w rapie lubię nie "JP", o którym gadała kiedy włączyłam Eldokę (Eldo - jp?._.) a słowa, które ujmują nieopisane fragmenty codzienności. Już jak byłam mała usłyszałam Sokoła i od tamtej pory zamknęłam się na inne muzyczne gatunki. Wcale nie twierdzę, że to dobrze, ale nie lubię popu, nie jaram się funkiem, a dubstep szybko mi przeszedł. 

Mogłabym sypać cytatami jak argumentami na to, że rap to wartościowa muzyka, w której mówią o złym wpływie mediów (przykładowo Sarius, czy Hades), o determinacji (choćby Bisz), nostalgicznie gada Miuosh, czy Małpa, a Green mówi o tym co jest teraz. Zagraniczny rap zaś słucham głównie dla brzmienia - Q-tip, Wu tang, Pharcyde - choć i tam znajdą się dobre teksty - u Commona, Ice Cube'a czy Dilated Peoples.

Moim top marzeniem jest podróżowanie. Chciałabym odwiedzić Grecję, kilka miast w USA i Szwajcarię, do której mnie nieustannie ciągnie... chcę obserwując kształcić siebie. Tak, żebym pisząc kiedyś książkę potrafiła stworzyć z niej kalejdoskop, czy też mozaikę wartości i rozkmin na temat tego, co widziałam i słyszałam. Tu nasuwa mi się cytat z Buszującego w zbożu: Nie chcę ci wmawiać, że tylko ludzie wykształceni i erudyci mogą dać światu coś wartościowego. Tak nie jest. Uważam jednak, że wykształceni i erudyci, jeśli oczywiście są elokwentni i twórczy, mogą zostawić po sobie nieskończenie cenniejsze zapiski niż ci, którzy są tylko elokwentni i twórczy, a nie mają żadnej bazy w postaci wykształcenia. Przeważnie potrafią wyrażać się precyzyjniej i konsekwentnie rozwijają myśl aż do końca.

Tym cytatem, powiem Wam, poczułam się zdisowana. Ale widzę w nim prawdę objawioną.

Uwielbiam noc. Pod każdą postacią. Złą, deszczową, księżycową, bezksiężycową, przy herbacie, w poezji, w rapie. Uwielbiam życie w nocy, Sylwestra i żar z papierosów widziany z okna w nocy. Czekam na Bonfire (święto ognia, 5 listopada. Specjalnie wzięłam wolne na ten dzień! I to się wiąże z moim niedawnym tekstem). Akcja moich opowiadań często ma także miejsce w nocy. Tutaj widzę związek z punktem "czekam na cud", bo w nocy wszystko jest bardziej tajemnicze i niepewne.

Ale trzecia, o Chryste, trzecia rano! Lekarze twierdzą, że ciało pracuje wówczas na najniższych obrotach. Dusza wyłącza się. Krew krąży leniwie. Właśnie o tej porze człowiek najbardziej zbliża się do śmierci. Co prawda sen to mała śmierć, lecz trzecia nad ranem, kiedy człowiek zupełnie rozbudzony leży w łóżku, jest zupełnie jak śmierć za życia.