Nie ma w nas kwiatów

Soundtrack na czilałcie

Jestem nafaszerowana kofeiną pod najróżniejszymi postaciami. Kawa, redbulle, lukozady. Nadgodziny, późniejsze godziny snu. Bo tak, bo czuję że coś tracę, coś mi ucieka. Chyba dlatego tak długo mnie tu nie było. Próbuję łapać czas i chwile. I ciężko będzie mi nadrobić to, czego u Was nie przeczytałam.

Kiedyś w soboty moim rytuałem była kawa, jajecznica i blog. Teraz kawa, grzanka i sprzątanie, a potem miasto. Niedługo wszystko obróci się o totalne 180 stopni, nastąpią nowe tradycje. W poniedziałek razem z K. idziemy oglądać dom. Pieniądze mamy odłożone, informacje wyszukane (no ok, K. wyszukał), tylko ta moja neurotyczność próbuje mnie przystopować. Kamińska się nie da! Za długo czekała na wolność. 

Tydzień przed walentynkami. Przypadek? Nie sondze.

Była torba książek, którą matka przywiozła mi z polski i okazało się, że nie wyszło taniej, niż gdybym zamówiła z UK, bo tych książek nie mieli w księgarni i policzyli sobie grubo za wysyłkę. Taki sens. 

Pod wpływem impulsu kupiłam zeszyt. A wczoraj, kiedy miałam wrażenie że serce mi się dławi, zaczęłam pisać. Trzy strony, cały kosmos w kilku słowach. Zastanawiałam się, czy czytelnik odczytałby to tak, jak sobie wyobrażałam pisząc. Boże, zapomniałam jak terapeutycznie działa na mnie pisanie, prawie zapomniałam jak się pisze. Oczyściłam się od środka, ale nie obiecałam sobie że będę prowadzić pamiętnik, bo chyba już nie potrafię. Nie znajduję czasu, pasji. Ale chcę spisywać inspiracje do opowiadań.

Było picie wódki na parkingu, potem piwa w pubie z jedną ekipą. Były freestyle w nocy nad jeziorem - rzecz jasna nie moje, ja nagrywałam :D - z drugą ekipą. Były pierwsze w sezonie grile! U Bartusia, gdzie poznałam typa który powiedział że tylko ja mogę uratować brata od nałogu. To było takie ironiczne, bo miałam ochotę zapytać - a ciebie kto uratuje? Typ miał już tą samą zbakaną manierę w głosie, co mój brat. Był też gril, na którym nazwałam Tysia - pamiętacie Tysia?! - Kermitem. Tak mi się skojarzył. A on śmiał się pociesznie pokazując popsute zęby i grzaliśmy się nad grilem, a G. który później przyszedł zamienił się ze mną drinkiem za piwo. Było dobrze, szkoda że rozłożyło mnie zmęczenie.

Zajarana air force'ami z przeceny;p

Czytam Grzędowicza (Księga jesiennych demonów) niekonsekwentnie omijając drastyczne fragmenty - M. mówił, że po fragmencie z uciętym cyckiem całkiem się zraził. A mi pomimo opisów wrzucania rozszarpanych ludzkich szczątków do grobu podoba się. Ogólnie, bez zbędnych słów.

Do następnego posta się rozkręcę! I Was odwiedzę!