Rysunki

Jutro sylwester? Poważnie? Czy tylko ja nie odczuwam, że to koniec roku? W sumie, co to ma za znaczenie? To tylko data, którą muszę napisać na kartce w pracy. Którą musiałam pisać na wypracowaniach w collegu. To tylko zmiana kilku cyferek, którą poprzedza wielkie chlańsko, a ja nawet nie mam stosownych planów na ten dzień. Może dlatego niespecjalnie mnie to rusza. A może moim problemem jest to, że czas zbyt szybko ucieka?

***

Brat interesuje się kulturą hip hopową (pewnego razu Tyś powiedział do mnie tak: myślisz, że dlaczego Brat jeździ na desce? Bo katowałaś przy nim rap przez lata). Próbował coś rysować, mazać jakieś graffiti, więc na święta kupiłam mu szkicownik i zestaw ołówków. Nawet nie wiecie, jak się wkurwiłam kiedy razem z naklejką ze szkicownika odlazł kawałek okładki. Rąbnęłam nim o podłogę zastanawiając się, co z nim począć. Dać? Nie, chyba nie wypada, chociaż Brat by zrozumiał. W sumie - pomyślałam - mogłabym ten szkicownik zostawić sobie. I, oczywiście, jemu kupić następny (trafił się bez naklejki na okładce). 

Dawno nic nie rysowałam. Minęły LATA odkąd ostatni raz miałam ołówek w ręku. Zawsze wkurzałam się, że nie potrafiłam nic stworzyć z głowy, tylko kopiowałam. 

No więc złapałam dziś za stary ołówek i zaczęłam bazgrolić, ale szybko się poddałam. Sięgnęłam za to do szafy i przejrzałam swoje stare rysunki. Matka za dzieciaka kupowała mi gazetki z tutorialami do rysunku, nawet chwilę chodziłam na lekcje - ale nauczycielka coś skrytykowała, więc Kamińska powiedziała że tak się bawić nie będzie. Haha, byłam egocentrycznym dzieckiem! 

Patrząc na te rysunki, zastanawiałam się co mogło ze mnie wyrosnąć, gdybym bardziej się za to wzięła.Poszła może na jakiś kurs... Ale jestem leniwa. I bardziej kręci mnie pisanie. Ale jak na samouka, który trochę się tym bawił w wieku bodajże 15/16 lat, to myślę że niektóre są niezłe. 

(dzisiejszy bazgroł to ten pierwszy kocur z motylkiem na nosie, który raczej przypomina lwa.  Albo psa? Miałam problem z proporcjami. Cóż, lata... niepraktyki i brak cierpliwości) 

Najbardziej podobają mi się te kocury z prawej, zajęły mi wiele godzin. Kopiowane z internetowego komiksu, który wyczaiłam kiedyś na Deviantarcie.

Znalazłam też o niebo cenniejsze dzieła (płaczący ze śmiechu emotikon z fejsa by tu pasował). Nie mam pojęcia z kiedy to, ani skąd się wzięło w moich rzeczach... ale... :D Polecam powiększyć i przeczytać imiona misiów! Niestety aparat w telefonie się uwziął i miałam problem z ostrością. Ale chyba w miarę widać:

Tym radosnym akcentem pożegnam Was do przyszłego roku. 

Szczęśliwego!